Siempre he querido escribir
algo bonito,
algo con qué hacer soñar.
Soñar con alguien,
con algo.
Algo con lo que respirar lentamente
una tarde lluviosa
del mes de Febrero.
Algo con lo que alguien se sienta identificado.
Que le haga llorar.
Algo por lo que decidir que merece la pena vivir.
Y sin embargo,
aquí sigo;
divagando,
creyendo hacer el pino mientras doy la voltereta,
pescando peces en una ciénaga
sin sentido ni objetivo-
-como la vida misma.
Y aún así
me siento con fuerzas para creer,
que algo bueno
va a pasarme hoy.
Que tras esperar que la lluvia caiga sobre el cielo.
Que porque todo el mundo,
me diga,
que no voy por el camino correcto;
sentir la convicción,
de que voy a superar
cualquier obstáculo.
No recordo que volien dir les tres t, però sé que tenien algún significat que m'encantava i que amb aquest poema vas aconseguir l'objectiu que et proposaves, t'estimo!
ResponderEliminar