Hace unos días que noto que escribir aquí me cuesta cada vez más. Que durante los primeros días escribía tres entradas y aún así me contenía y ahora una entrada al día y encima mal hecha. No me lo quiero permitir. Me apetece una historia y reflexionar sobre el convencionalismo.
Hacer las cosas de manera poco ortodoxa no tiene porqué ser malo, del todo. De entre mis muchas rarezas, una especialmente rara que hago cuando estoy solo a la hora de comer es comer encima de la mesa; es decir, comer sentado encima de la mesa. Pensareis vaya tontería pero este simple gesto extravagante libera muchísima tensión. Hacer algo fuera de lo común suele acarrear consecuencias negativas por parte de los estímulos del exterior pero interiormente nos reconforta; por ello es por lo que nos vemos obligados a llevar la contraria, a enamorarse de una Capuleto.
Fiel a mis costumbres de inventarme estadísticas aseguro que todo el mundo, a excepción de algunos genios, se cree diferente a los demás. Todos rogamos, creemos y soñamos en ser alguien diferente. Y todo es cuestión de perspectiva ya que, por ejemplo, muchas veces he pensado viendo comer a alguien "vaya desperdicio de comida". No somos conscientes que mientras que nosotros estamos besando a alguien, la otra persona esta en el lugar opuesto besándonos a nosotros. A todos nos gusta creer que el mundo desaparece cuando cerramos los ojos, que el mundo esta hecho a nuestra medida exacta. Pero si eso fuera así, el descenso de visitas tan drástico con el que me habéis castigado, lectores fieles, tendría un motivo. Si alguna mente dominada por el destino encuentra explicación a ello que me lo comente, pequeñas submentes creadas para mi.
Según la RAE: diferente. (Del lat. diffĕrens, -entis). 1. adj. Diverso, distinto.
Si nos ceñimos a la definición "literal", estructuralmente todos somos idénticos: dos brazos, dos piernas, dos ojos. Alguna pequeña diferencia sexual. Y dejando a parte las obviedades, todos nacemos libres. Luego nos educan y perdemos parte de nuestro potencial humano, aunque no entrare en ese tema. Mi objetivo es hacer ver, a aquellas personas que se creen, perdón, nos creemos diferentes que en realidad no lo somos. Que todo aquello que hemos pensado ya lo habrá pensado alguien antes, todo aquello que nos gusta o nos disgusta ya le habra gustado o disgustado a alguien en el mundo o alguien que ya es pasto de los gusanos.
Todos somos moldes salidos de la misma maquina de hacer pasteles.
M'agrada molt el text, però tots som diferents independentment de per com ens eduquin, és pel què vivim.
ResponderEliminarpero igualment sempre hi ha alguna persona que s'asembla en tu en diversos aspectes, i una altra en els altres. Lo dolent esque no hi ha cap aspecte que sigui autenticament nostre sino que som nosaltres que plagiem aspectes d'altres
ResponderEliminar